دوستان عزیز از همراهی شما عزیزان تا الان ممنونم و از بعضی دوستان که در گسترش وبلاگم به من کمک کردند سپاسگذارم. وبلاگ جدیدی که ساختم با همین عنوان یعنی ، دانستنی + دانلود می باشد و آدرس زیر می باشد :

www.davoodsg.rozblog.com

این وبلاگ به هیچ عنوان حذف نخواهد شد و باقی خواهد ماند و به دست خودم مدیرت خواهد شد ولی مطالب کمی را می نویسم.

چنانچه که می بینید این وبلاگ مشکلات زیادی دارد و در وبلاگ جدیدی که ساختم تمامی مشکلات رفع شده و به زودی آن را به سایت تبدیل خواهم کرد. مشکلات رفع شده :

رفع مشکل قالب ، رفع مشکل تعداد بازدید ها ، رفع برچسب ها ، رفع مشکل نظرسنجی ، رفع بخش تعداد بازدید مطالب و ...

دوستان منتظرتان هستم در وبلاگ جدید با موضوعات جدید ومطالب جدید

پیشاپیش جشن نوروز را به همه ی عزیزان تبریک می گویم.

کتاب چیست؟

1 - متون پس از مطالعه شدن چه مي شوند؟ و در كجا ساكن مي شوند؟ و چه اتفاقي براي انها مي افتد؟
 2 -  وقتي منظور كتابي را به طور خلاصه فهميديم چه اتفاقي مي افتد؟ و در واقع كتاب مي خوانيم كه چه بشود؟
 3 - قصد و منظور آدميان از مطالعه چيست و آدميان چرا سراغ كتاب مي روند؟
 4 - معيار ما براي مراجعه به بعضي متون چيست؟ چرا بعضي كتاب ها زياد خوانده مي شوند ولي بعضي كتاب ها خوانده نمي شود؟
چرا كتاب هاي پوپر معروف است ولي هيچ كس گيوم دوشامپو را نمي شناسد و كتاب هايش را نمي خواند؟

كتاب هاي زيادي خوانده ايم و متون فراواني را مطالعه كرده ايم. از زماني كه خواندن و نوشتن فراگرفته ايم در گير متون بوده ايم. داستان خوانده ايم، روزنامه ورق زده ايم، كتب درسي و غير درسي خوانده ايم، شعر خوانده ايم و با متون فلسفي و علمي درگير بوده ايم. وبلاگ خوانده ايم، فيلمهاي فراوان ديده ايم و به نقاشي هاي زيادي خيره شديم و خلاصه شايد ميليونها صفحه متن خوانده باشيم. اگر مطالعه را به عنوان مفهومي عام در نظر بگيريد تصديق مي كنيد كه نقاشي و فيلم و عكس نيز مورد مطالعه قرار مي گيرند و از آن فراتر اگر هستي را به مثابه يك متن در نظر بگيريم، بشر همواره در حال مطالعه است و مطالعه چيزي نيست جز درگيري و چالش بين ذهن با ((ديگري)) كه اين ديگري مي تواند ذهني ديگر و يا اشيايي عيني و يا مقولاتي انتزاعي باشند. ولي آنچه كه اصطلاحآ و عرفآ مطالعه نام گرفته است درگيري ذهن با كتاب است و جالب اينكه فقط كتاب هايي از جنس كاغذ مورد مطالعه قرار مي گيرند و كمتر شنيده مي شود كه گفته شود در حال مطالعه عكس يا نقاشي و يا حتي فلان وبلاگ يا فلان سايت هستم. اما غرضم طرح سوالي است و آن سوال اينكه : اين همه متني را كه تا به حال مطالعه كرده ايم الان در كجا زندگي مي كنند؟ به عبارت ديگر متون، پس از مطالعه شدن چه مي شوند؟ فرض كنيم كه تمام كتاب روح القوانين منتسكيو را مطالعه كرديم و با متون محاورات افلاطون و فصوص ابن عربي درگير شديم وقتي چالش با صفحه آخر كتاب تمام شد و كتاب را بستيم اگر از ما پرسيده شود خوب حالا چه نوشته بود؟ چه جوابي مي دهيم؟ آيا شروع مي كنيم از اولين كلمه كتاب تا آخرين كلمه كتاب را طوطي وار و از حفظ بيان كردن؟ مسلمآ نه زيرا اين كار نه عاقلانه است و نه ممكن و نمي توان با يك بار خواندن يك كتاب تمام جملاتش را حفظ كرد. كاري كه مي كنيم اين است كه سعي مي كنيم توضيح دهيم كه حرف حساب نويسنده چه بوده است و قصدش از اين كتاب بيان چه مفهومي بوده است. اما باز سوال من تمام نمي شود زيرا حال دوباره مي توان پرسيد كه خوب اصلآ فهميديم قصد و منظور افلاطون و منتسكيو و ابن عربي چه بوده است. حالا كه چي؟ آيا هدف همين بود كه بفهميم منتسكيو چه گفته است؟ بفهميم كه چه بشود؟ اينجاست كه جواب ها متفاوت مي شوند. عده اي شايد معتقد باشند كه آري هدف فقط فهميدن اين است كه افلاطون چه گفته است همين و انسان ذاتآ موجودي كنجكاو است كه مي خواهد بداند ديگراني چون افلاطون چه حرف هايي زده اند. عده اي شايد بگويند كه اصولآ همه افعال انساني، از جمله مطالعه، نوعي سرگرمي است و درواقع قشر كتاب خوان از ميان اين همه سرگرميجات، كتاب و كتاب خواني را انتخاب كرده. به نظر من فرق يك متن نوشتاري مثل كتاب، با ساير متون مثل عكس و نقاشي و مناظر طبيعي در چند چيز است كه آن را بسيار حائز اهميت و ممتاز ميكند:
اول اينكه كتاب چيزي است كه مي تواند در نزد انسان باشد و مي توان دسترسي آسان تري به آن داشت در حالي كه مثلآ در مورد مطالعه كوههاي آلپ ما بايد نزد كوه برويم.

تاریخ چیست؟

تاریخ را سه گونه می‏توان تعریف کرد:
1. علم به وقایع و حوادث سپری شده و اوضاع و احوال گذشتگان. زندگینامه ‏ها، فتح نامه‏ها، سیره‏ها که در میان همه ملل تالیف شده و می‏شود از این مقوله است.
علم تاریخ در این معنی، اوّلاً جزیی، یعنی علم به یک سلسله امور شخصی و فردی است نه علم به کلّیات و یک سلسله قواعد و ضوابط و روابط، ثانیاً یک علم «نقلی» است نه عقلی، ثالثاً علم به «بودن‏»ها است نه علم بن «شدن‏»ها، رابعاً به گذشته تعلّق دارد نه به حاضر. ما این نوع تاریخ را «تاریخ نقلی» اصطلاح می‏کنیم.
2. علم به قواعد و سنن حاکم بر زندگیهای گذشته که از مطالعه و بررسی و تحلیل حوادث و وقایع گذشته به دست می‏اید. مورّخ به معنی دوم در پی کشف طبیعت حوادث تاریخی و روابط علّی و معلولی آنهاست تا به یک سلسله قواعد و ضوابط عمومی و قابل تعمیم به همه موارد مشابه حال و گذشته دست یابد. ما تاریخ به این معنی را «تاریخ علمی» اصطلاح می‏کنیم.
این جهت، تاریخ را بسیار سودمند می‏گرداند و آن را به صورت یکی از منابع «معرفت» (شناخت) انسانی درمی‏آورد او را بر آینده‏اش مسلّط می‏نماید.
تاریخ علمی مانند تاریخ نقلی به گذشته تعلّق دارد نه به حال، و علم به «بودنها» است نه علم به «شدنها»؛ اما بر خلاف تاریخ نقلی، کلی است نه جزیی، و عقلی است نه نقلی محض.
تاریخ علمی در حقیقت بخشی از جامعه شناسی است؛ یعنی جامعه شناسی جامعه‏های گذشته است.
3. فلسفه تاریخ؛ یعنی علم به تحوّلات و تطوّرات جامعه‏ها از مرحله‏ای به مرحله دیگر و قوانین حاکم بر این تطوّرات و تحوّلات؛ به عبارت دیگر، علم به «شدن» جامعه‏ها نه «بودن» آنها.

کتاب های تاریخی